OLDENZAAL – De parkeerplaats aan de Primulastraat in Oldenzaal staat weer vol en ook staan er vele fietsen bij Sportpark Vondersweijde. De coronamaatregelen zijn zo goed als voorbij en dat betekent dat er ook weer volop reuring is bij het amateurvoetbal, dat zo ontzettend veel te lijden heeft gehad onder de diverse maatregelen. Dit betekent ook weer dat de ouders terugkeren langs de zijlijn.
Op het sportpark is goed te zien dat storm Eunice en in mindere mate storm Dudley de afgelopen dagen goed hebben huisgehouden. Enkele bomen op het terrein zijn ontdaan van een aantal takken die verspreid liggen over de Jan Vennegoor of Hesselink-allee en ook voor een deel op het hoofdveld van Quick’20. Op datzelfde veld zijn de allerkleinsten op meerdere mini-veldjes bezig met partijtjes.
Het is de zaterdagochtendgroep voor kinderen in de leeftijd van vijf tot zeven jaar. Langs het veld bij de hoofdtribune en op de staantribune staat een tiental ouders toe te kijken naar hoe de kinderen dolenthousiast over het veld dartelen en genieten van het voetballen. Er wordt driemaal op het fluitje geblazen door de leider. Het zit erop voor de jonge voetballertjes. ,,Is het nou 3-3 geworden?”, vraagt een van de kinderen. De ballen en de goaltjes worden opgeruimd en een deel van de kinderen rent al richting de hoofdtribune. ,,Wat zijn jullie sterk!”, roept een leidster naar een paar kinderen die een goaltje verslepen.
Tegenover het hoofdveld, op veld twee, staat de wedstrijd tussen Quick’20 JO13-1JM en Blauw Wit ’34 JO13-1 op het punt van beginnen. Ook op andere velden gaat zo een wedstrijd van start. Op verzoek van de scheidsrechter wordt veld twee nog in gereedheid gebracht. Meerdere pupillendoeltjes moeten van het veld verwijderd worden om daadwerkelijk te kunnen spelen.
De wind is krachtig en zorgt ervoor dat het nog kouder aanvoelt dan het al is. Een aantal ouders besluit dan ook om zich te verplaatsen naar de overkant van het veld waar een aantal bomen zorgt voor beschutting. ,,Je staat daar denk ik wel meer uit de wind.” Toch blijft een aantal ouders ook aan de kant van het veld bij de Jan Vennegoor of Hesselink-allee staan. De wind deert ze niet. ,,Het is fris en gezond weer, maar ik ben blij dat dit weer kan”, reageert een man. Hij is blij dat hij niet meer hoeft toe te kijken van achter de hekken. ,,Man, man, man, dat was echt verschrikkelijk.”
De wedstrijd zelf is onderhoudend, de jongelingen laten bij vlagen best leuk voetbal zien maar rijgen niet veel kansen bijeen. Vanaf de zijkant worden er flink wat aanwijzingen gegeven, niet alleen door de coaches langs de kant, maar ook door de ouders. ,,Kom op, kom op”, klinkt het. Maar ook: ,,Niet schieten laten!” Zelf zijn de kinderen ook heel fanatiek in hun coaching: ,,Spelen!”, wordt er geroepen en ook ,,dribbel Thomas, dribbel!”. Zelfs een complimentje na een veelbelovende actie wordt gegeven. ,,Goed Stije!”
Het coachen van de ouders is zelfs uiterst nuttig want enkele aanvallen van Quick’20 worden er goed uitgehaald door de aanwijzingen. ,,Nu ervoor Jesse, nu ervoor! Juist!”, wordt er geroepen als de thuisploeg er dreigt uit te komen. Even later probeert Quick het opnieuw met een aanval: ,,Daar moet je zijn! In je rug, kijk in je rug! Hou hem in de gaten Sylke”. Een compliment wordt vervolgens niet geschuwd na een goede verdedigende actie. ,,Fantastisch verdedigd Sylke!”, wordt er geroepen door een van de ouders. Zodoende is de ruststand van 0-0 dan ook niet geheel onlogisch te noemen. Al kwam Quick’20 JO13-1JM wel tot een schot op de lat en was het veel op de helft van de tegenstander te vinden.
Dat en de weersomstandigheden mogen de pret niet drukken voor de ouders. ,,Het is lekker dat ze weer mogen voetballen en dat wij er bij mogen zijn.” Bovendien is het voor de kinderen ook wel prettig dat ouders langs de kant kunnen staan. “Jazeker. Er is ook een tijdje geweest dat alleen de ouders van de uitspelende club langs de kant van het veld mochten staan.” Een tijd lang is het zelfs nog zo geweest dat ouders hun kinderen moesten afzetten en ophalen bij de ingang, waarna ze maar vanachter het hek naar hun kinderen moesten kijken. ,,Dat was te gek voor woorden”, reageert de man. ,,In de buitenlucht is het niet zo besmettelijk.” Nu kunnen ouders weer gewoon langs de kant van het veld kijken naar hun kinderen en ze ook aanmoedigen. ,,Laten we hopen dat dit zo blijft.” Of het als gevolg van de coronamaatregelen weer zover moet komen? ,,Nee, er wordt steeds meer versoepeld dus dat verwacht ik niet.”
In de tweede helft wordt de score dan geopend, niet door Quick’20 maar door Blauw Wit ’34. Een vrije trap vanuit de middencirkel wordt verkeerd ingeschat door de keeper van de onder 13 en verdwijnt zo in het doel: 0-1. De bezoekers krijgen de wedstrijd onder controle en de koelbloedige spits van de Zwolse club weet er een-op-een met de keeper 0-2 van te maken. ,,Ga zo door jongens”, peppen de spelers van Blauw Wit elkaar op. Even later volgt ook de 0-3, nadat de spits van Blauw Wit zich goed vrijspeelt en oog in oog met de doelman van Quick’20 uiterst beheerst afrondt.
De thuisploeg dringt nog wel aan in het slot van de fase en krijgt zelfs nog twee mogelijkheden. Dan vindt de scheidsrechter het na een halfuur spelen in de tweede helft genoeg en blaast hij voor de laatste keer op zijn fluitje. Afgelopen. Quick’20 druipt teleurgesteld af, terwijl de tegenstander de ruime overwinning viert met een vreugdedansje: ,,Heuj, heuj heuj!”, klinkt het.
Reuring
Na afloop zijn de beide teams te vinden in de kantine van de thuisclub en wordt er, onder meer onder het genot van een patatje mayo en een tosti, nagepraat over de wedstrijd. Het is gezellig druk in het gebouw. De reuring en de voetbalzaterdag zijn weer terug, iets dat door corona en de daardoor geldende maatregelen wel eens anders is geweest.